Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2009

Παιδιά καταδικασμένα πριν ανοίξουν τα μάτια!

Κάθε χρόνο η «Γιούνισεφ», με την καθιερωμένη της έκθεση για την «κατάσταση των παιδιών στον κόσμο», παρουσιάζει μια σειρά στοιχεία που αποδεικνύουν πως τα παιδιά κατ' αρχήν και οι γυναίκες ακολούθως, είναι τα βασικά θύματα των τραγικών ανισοτήτων αυτού του κόσμου, ενώ ταυτόχρονα - έστω και με έμμεσο τρόπο - σκιαγραφεί και τις αιτίες που προκαλούν όσα προκαλούν.

Μπορεί, βέβαια, να μη μιλά για αγώνες, για την απαιτούμενη πια πάλη των λαών, ώστε να ανατραπεί αυτή η τραγική κατάσταση, που καταδικάζει ένα παιδί πριν ακόμα γεννηθεί(!) στη φτώχεια, την αμάθεια και το... θάνατο. Αλλά είναι σημαντικό το ότι, έστω και με το γάντι, σε σημεία και της φετινής της έκθεσης, η διεθνής οργάνωση σφάζει! Πώς αλλιώς θα μπορούσε, ας πούμε, να ερμηνευτεί η φράση της «Γιούνισεφ», στην πολύ «φρέσκια» έρευνά της: «Επενδύοντας σε πολεμικές μηχανές καταστροφής, πολλές χώρες, κλέβουν στην ουσία φαγητό, καθαρό νερό, ιατρικές υπηρεσίες και εκπαίδευση από τους πολίτες τους»...

Η έκθεση της Οργάνωσης, με τίτλο «Η καλύτερη δυνατή αρχή στη ζωή είναι δικαίωμα κάθε παιδιού», υπεραμύνεται της θέσης, ότι η εξασφάλιση των δικαιωμάτων ενός παιδιού είναι μια διαδικασία που πρέπει να ξεκινά πολύ νωρίς, ακόμη και πριν τη γέννησή του, επειδή «επενδύοντας νωρίς στην υγεία, την εκπαίδευση και τη διατροφή ενός παιδιού είναι ένας σχετικά αποτελεσματικός και αποδοτικός τρόπος για την εξοικονόμηση πόρων μελλοντικά, στον τομέα της υγείας, αλλά και άλλων κοινωνικών υπηρεσιών».

Ετσι η «Γιούνισεφ» για το 2009 επέλεξε να επικεντρωθεί στην πρώιμη ηλικία (0 - 3 ετών), εξαιτίας της κρισιμότητας των χρόνων αυτών για την υπόλοιπη παιδική ηλικία. Υποστηρίζει δε ότι η πρώιμη ηλικία «πρέπει να τύχει της μέγιστης προσοχής από κάθε υπεύθυνη κυβέρνηση», όσον αφορά τους νόμους, την πολιτική, τα προγράμματα και την κατανομή πόρων. Ενδεικτικά σημειώνει: «Αποτελεί ειρωνεία το γεγονός ότι παρά τον προβληματισμό για την έλλειψη της αειφόρου ανάπτυξης σε πάρα πολλές χώρες σ' ολόκληρο τον κόσμο, τα κράτη, τα κέντρα αποφάσεων και οι αναπτυξιακοί φορείς μοιάζουν να είναι τυφλοί ως προς τη μία, μοναδική ευκαιρία επένδυσης, με σχεδόν εγγυημένα αποτελέσματα: Την εξασφάλιση στα παιδιά μιας καλής αρχής στη ζωή»...

Η πρώιμη ηλικία με γεγονότα και αριθμούς!

Σχεδόν 485 εκατομμύρια είναι τα παιδιά σε όλον τον κόσμο, ηλικίας 0 - 3 ετών, απ' τα οποία τα 129 εκατομμύρια γεννήθηκαν τον προηγούμενο χρόνο. Απ' αυτά τα παιδιά, σύμφωνα με τα στοιχεία της οργάνωσης, σχεδόν 11 εκατομμύρια πεθαίνουν κάθε χρόνο από προλαμβανόμενες ασθένειες, 170 εκατομμύρια παιδιά υποσιτίζονται, πάνω από 100 εκατομμύρια δε θα γνωρίσουν ποτέ την αίθουσα ενός σχολείου, ενώ ένα στα δέκα παιδιά έχει κάποιου είδους αναπηρία. Κι αυτή είναι μόλις μια μικρή περίληψη των όσων τραγικών λέει στη συνέχεια η διεθνής οργάνωση...


Οι πέντε κύριες αιτίες - δολοφόνοι παιδιών ήταν: Συνθήκες πριν και μετά τη γέννα 20%, αναπνευστικές λοιμώξεις 18%, διαρροϊκές ασθένειες 17%, ασθένειες προλαμβανόμενες με εμβολιασμό 15% και ελονοσία 7%. Ακόμη, περισσότερο από το 20% των παιδιών πρώιμης ηλικίας στον αναπτυσσόμενο κόσμο δεν πηγαίνουν σχολείο, και άλλα 20 εκατομμύρια παιδιά είναι εκτοπισμένα από συρράξεις. Τέλος, περισσότερα από 10 εκατομμύρια παιδιά κάτω των 15 ετών έχουν χάσει τη μητέρα τους ή και τους δύο γονείς τους από Εϊτζ, περίπου 177 εκατομμύρια είναι λιποβαρή, εξαιτίας του υποσιτισμού στις έγκυες γυναίκες, ενώ κάθε χρόνο σχεδόν 15 εκατομμύρια κορίτσια ηλικίας 15 - 19 ετών γίνονται μητέρες.

Ακριβώς σ' αυτό το σημείο η «Γιούνισεφ» κάνει «αυθόρμητα» - όπως λέει - το ερώτημα: «Γιατί μια αναπτυξιακή στρατηγική που να επικεντρώνεται στην πρώιμη ηλικία δεν έχει υιοθετηθεί σε παγκόσμια κλίμακα, παρά τα προφανή πλεονεκτήματά της;». Η μονολεκτική της απάντηση είναι «η φτώχεια». Περιφραστικά την ερμηνεύει ως εξής: Πάνω από 1,2 δισεκατομμύρια άνθρωποι - ανάμεσα στους οποίους 500 εκατομμύρια παιδιά - ζουν με λιγότερο από ένα δολάριο την ημέρα. Οι φτωχές χώρες δαπανούν κολοσσιαία ποσά, για να ξεπληρώσουν τα περισσότερα από δύο τρισεκατομμύρια δολάρια του εξωτερικού τους χρέους αντί να τα επενδύσουν στην εκπαίδευση, την υγεία και τη δημιουργία υποδομής. Ταυτόχρονα, οι πλουσιότερες χώρες που απολαμβάνουν μια χωρίς προηγούμενο οικονομική ευμάρεια «δεν έχουν βοηθήσει επαρκώς». Στα σημαντικότερα εμπόδια η «Γιούνισεφ» κατατάσσει επίσης την πάντοτε παρούσα απειλή της βίας στο σπίτι, στα σχολεία, στις κοινότητες αυτών των παιδιών. Αναφέρει ακόμη πως πολλά παιδιά εξαναγκάζονται να συμμετέχουν σε πολέμους, γεγονός που ως συνέπεια έχει «τα παιδιά αυτά να απογυμνώνονται από τα δικαιώματά τους και διακινδυνεύεται η ζωή τους».

Τέλος, τα στοιχεία που δίνει η διεθνής οργάνωση μιλούν και για τον δείκτη θνησιμότητας κάτω των πέντε ετών, λέγοντας πως «ο δείκτης αυτός είναι ένας κρίσιμος δείκτης για την ευημερία των παιδιών, που μας δείχνει άμεσα το βαθμό της προόδου που έχει επιτευχθεί». Βέβαια, τα στοιχεία που εδώ δίνονται, δείχνουν πως «υπάρχει πρόοδος, χρειάζεται όμως περισσότερη». Η περιοχή που εξακολουθεί να αντιμετωπίζει έντονα το πρόβλημα της παιδικής θνησιμότητας είναι η κάτω της Σαχάρας Αφρική με 173 θανάτους ανά 1.000 γεννήσεις. Ακολουθεί η Νότια Ασία με 104 θανάτους ανά 1.000 γεννήσεις, η Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική με 63 θανάτους, η Ανατολική Ασία και ο Ειρηνικός με 45 θανάτους, η Λατινική Αμερική και η Καραϊβική με 39.