Ελπίδα να σβήσει η φτώχεια από τον κόσμο

Μοιάζουν ασυμβίβαστα αυτά τα δύο, όταν βλέπουμε τους αριθμούς να μιλούν για την κατάσταση που επικρατεί εδώ και δεκαετίες στον κόσμο.

Μοιάζουν ασυμβίβαστα, όταν επί δεκαετίες οι προσπάθειες διαφόρων οργανισμών δεν αντιμετωπίζουν ουσιαστικά το πρόβλημα στη ρίζα του, αλλά "χαϊδεύουν" τα συμπτώματα και εφησυχάζουν τις συνειδήσεις των ανθρώπων στις ανεπτυγμένες χώρες...

Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία παγκόσμιων οργανισμών

* 963 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο είναι πεινασμένοι
* Κάθε μέρα πεθαίνουν 25.οοο άνθρωποι επειδή για μεγάλο διάστημα δεν έχουν να φάνε.
* Από αυτούς περίπου 16.000 είναι παιδιά που πεθαίνουν από αιτίες που σχετίζονται με την πείνα ή τις ασθένειες που επιδεινώνονται από υποσιτισμό.
* Ένας άνθρωπος πεθαίνει κάθε 5 δευτερόλεπτα (!) από την πείνα
* Μια μάνα χάνει το παιδί της κάθε 5 δευτερόλεπτα, επειδή δεν υπάρχει τροφή...
* Ένας στους πέντε -από αυτούς που πεθαίνουν- είναι παιδί.
* Περισσότερο από το ήμισυ των θανάτων που σημειώνονται παγκοσμίως κάθε χρόνο μπορεί να αποδοθεί στην πείνα...

Στην ουσία, η πείνα είναι η πιο ακραία μορφή φτώχειας, όπου οι άνθρωποι δεν μπορούν να καλύψουν ούτε την βασικότερη ανάγκη τους για τροφή.

Παράλληλα βέβαια με τον λιμό που μαστίζει πολλές φτωχές χώρες, αλλά και μέρος του πληθυσμού ανεπτυγμένων θεωρητικά κρατών της Ευρώπης ή των ΗΠΑ, εμφανίζονται και άλλες επιπλοκές στην υγεία των ανθρώπων αυτών λόγω του χρόνιου υποσιτισμού, όπως η αδυναμία και η αυξημένη ευαισθησία σε ασθένειες...

Οι αριθμοί φανερώνουν μεν την έκταση του προβλήματος, όμως δίνουν μία εξαιρετικά διαστρεβλωμένη εντύπωση για τις αιτίες της πείνας και της φτώχειας στον κόσμο.

* Σήμερα η Γη μας μπορεί να φιλοξενεί 6,7 δισεκατομμύρια ανθρώπους.
Όμως αυτό δεν σημαίνει πως δεν έχει και τη δυνατότητα να θρέψει αυτό τον πληθυσμό.

Σύμφωνα με στοιχεία του Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών από το 2004, εκτιμάται ότι η γεωργία σε ολόκληρη τη Γη ήδη παράγει αρκετά τρόφιμα για να θρέψει τον πληθυσμό του πλανήτη - τα έξι δισεκατομμύρια ανθρώπων τη στιγμή εκείνη. Στην ίδια ανακοίνωση αναφέρεται επίσης, πως ακόμη και διπλάσιος πληθυσμός - 12 δισ. ανθρώπων- θα μπορούσε να τραφεί. (!)

(Ενώ αντίθετα ο δήθεν "υπερπληθυσμός" ως αιτία φτώχειας και πείνας, δεν είναι παρά το αγαπημένο παιδί στην επιχειρηματολογία των μαλθουσιανιστών, που με αυτή τη βάση προωθούν κάθε πρόγραμμα ελέγχου των πληθυσμών...)

Παρ΄όλ΄αυτά όμως 923 εκατομμύρια άνθρωποι σήμερα είναι πεινασμένοι... ενώ την ίδια ώρα μία μικρή μερίδα ανθρώπων -σε σχέση με τον παγκόσμιο πληθυσμό- πληρώνουν εκατομμύρια δολάρια κάθε έτος για να χάσουν τα περιττά κιλά τους από την υπερκατανάλωση τροφής... Την ίδια ώρα ιατρικές μελέτες αναφέρουν πως αυξάνουν τα ποσοστά παχυσαρκίας των παιδιών στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ...

Ας προσπαθήσουμε να για μια στιγμή να καταλάβουμε τι συμβαίνει πραγματικά.
Από τη μία διαθέτουμε ήδη τους πόρους ώστε να δώσουμε τέλος στην πείνα και από την άλλη οι πόροι αυτοί διανέμονται άνισα -και άδικα-, ώστε από τη μία πεθαίνουν χιλιάδες παιδιά από την πείνα, ενώ άλλες τόσες χιλιάδες υποφέρουν από παχυσαρκία...

Καταλαβαίνουμε δηλαδή πως το πρόβλημα δεν σχετίζεται με ανεπάρκεια τροφίμων, αλλά με την άδικη κατανομή τους.

Η αδικία φυσικά έχει άμεση σχέση και με την άδικη κατανομή του πλούτου, όπως και με την εκμετάλλευση των χωρών "του τρίτου κόσμου" από τις ληστρικές και άπληστες διαθέσεις μίας μικρής μερίδας ανθρώπων, τραπεζιτών κτλ...

Στοιχεία και αριθμοί σχετικά με τη φτώχεια

* Μόλις 65 περίπου χώρες, με συνολικό πληθυσμό περίπου 1 δισ., δηλαδή λιγότερο από το 1/6 του παγκόσμιου πληθυσμού, απολαμβάνουν υψηλά εισοδήματα.

* Σε αντίθεση με αυτούς, περίπου 5,6 δισεκατομμύρια άνθρωποι ζουν με χαμηλό και μεσαίο εισόδημα. Αυτοί ζουν σε περίπου 103 χώρες με μόλις 3.7$ την ημέρα/άτομο. Ως εκ τούτου έχουν χαμηλότερο βιοτικό επίπεδο και μικρότερη πρόσβαση σε αγαθά και υπηρεσίες από ό, τι οι κάτοικοι χωρών με υψηλά εισοδήματα.

* Ακόμη χειρότερα: Το 2005, σχεδόν 1,4 δισεκατομμύρια άνθρωποι ζούσαν κάτω από το όριο της φτώχειας με μόλις 1,25$ ανά ημέρα!

Μπορεί οι ανεπτυγμένες χώρες, μολονότι ούτε τα εσωτερικά τους προβλήματα στην άνιση κατανομή πλούτου και τροφής δεν έχουν λύσει, να διαθέτουν κάποια σχετικά μεγάλα ποσά για να βοηθήσουν θεωρητικά τις φτωχές χώρες, όμως οι ίδιες είναι που στην πράξη κάνουν αφαίμαξη πολύ μεγαλύτερων ποσών από την πίσω πόρτα...

...ενώ την ίδια ώρα ΗΠΑ, Ευρώπη και Ιαπωνία έχουν εντελώς άλλες προτεραιότητες στις δαπάνες τους, από την παροχή "βοήθειας"...
...αφού εκεί δαπανώνται Δισεκατομμύρια δολάρια για καλλυντικά, αρώματα, όπλα, ναρκωτικά κ.α.

Π.χ. το 1998 δαπανήθηκαν:

* 8 δις δολάρια για Καλλυντικά στις Ηνωμένες Πολιτείες
* 11 δις δολ. για Παγωτά στην Ευρώπη
* 12 δις δολ για Αρώματα στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες
* 17 δις για τροφές κατοικίδιων ζώων στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες
* 35 δις δολ σε Επιχειρήσεις διασκέδασης στην Ιαπωνία
* 50 δις δολ για Τσιγάρα στην Ευρώπη
* 105 δις δολ για Αλκοολούχα ποτά στην Ευρώπη
* 400 δις δολ για Ναρκωτικά σε όλο τον κόσμο
* 780 δις δολ για Στρατιωτικές δαπάνες και εξοπλισμούς σε όλο τον κόσμο

Την ίδια στιγμή αντίθετα, για την επίτευξη παγκόσμιας πρόσβασης σε βασικές κοινωνικές υπηρεσίες για όλες τις αναπτυσσόμενες και φτωχές χώρες δαπανήθηκαν μόλις:

* 6 δις δολ για την βασική εκπαίδευση στον κόσμο
* 9 δις δολ για πρόσβαση στο νερό ή τα αποχετευτικά δίκτυα, στον κόσμο
* 12 δις δολ για την υγεία γυναικών σε αναπαραγωγική ηλικία
* 13 δις δολ για βασική υγεία & διατροφή

Βλέπουμε λοιπόν πως οι επιλογές των ηγετών των "ανεπτυγμένων" χωρών δεν είναι η επίτευξη ίσης κατανομής του πλούτου, της τροφής ή της παγκόσμιας ειρήνης και της αναβάθμισης του βιοτικού επιπέδου των φτωχών χωρών.

Αντίθετα μάλιστα ο καπιταλισμός και οι ιμπεριαλιστικές πολιτικές φροντίζουν να μεγαλώνει η ψαλίδα ανάμεσα στους φτωχούς και τους πλούσιους, όχι μόνο από χώρα σε χώρα, αλλά και μεταξύ των κατοίκων των ίδιων χωρών...

Έτσι δεν είναι καθόλου άστοχος ο τίτλος άρθρου του Carlos Amorín:
"Η πείνα είναι το πιο θανατηφόρο όπλο του πολέμου που ονομάζεται καπιταλισμός", από τις 15.12.2008, στο οποίο μεταξύ άλλων αναφέρει:

Μια πρόσφατη αναφορά1 του Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας (FAO) των Ηνωμένων Εθνών έδειξε, ότι παρά την μεγάλη διάδοση των δηλώσεων και των ιδιαιτέρως δαπανηρών συνόδων και συνεδρίων κορυφής, ο αριθμός των πεινασμένων ανθρώπων συνεχίζει να αυξάνεται, φτάνοντας σε σύνολο 923 εκατ. το 2007. Ο FAO -ο οποίος συνήθως λαμβάνει μέρος σε αυτά τα υψηλού προφίλ γεγονότα και καταστάσεις- κατηγορεί τη διεθνή άνοδο των τιμών των τροφίμων για τη σοβαρότητα της κατάστασης, αλλά δεν λέει τίποτα για το πώς οι παγκόσμιες πηγές τροφής συγκεντρώνονται ολοένα και σε λιγότερες ιδιωτικές διακρατικές εταιρείες. (...)

Παρακάτω, στο ίδιο άρθρο, αναφέρει δήλωση του Γενικού Διευθυντή του FAO, Jacques Diouf ο οποίος αναγνωρίζει παρεμπιπτόντως ότι

"η πείνα αυξήθηκε, ενώ ο κόσμος έχει γίνει πλουσιότερος και παρόλο που την τελευταία δεκαετία παράγονται περισσότερα τρόφιμα από ποτέ (άλλοτε)."

Προφανώς, όπως γράφει ο Carlos Amorín στο άρθρο του, "στη Ρώμη, όπου έχει την έδρα του ο FAO δύο συν δύο δεν κάνουν τέσσερα. Μόνο έτσι θα μπορούσε να εξηγηθεί, γιατί μετά την θέσπιση (αυτού του οργάνου) η πείνα στον κόσμο δεν προκαλείται από έλλειψη τροφίμων, ή έλλειψη καλλιεργήσιμων εκτάσεων, ή λόγω ανεπαρκούς γνώσης για την παραγωγή τροφίμων ή φυσικές καταστροφές ή εθνικούς πολέμους.

Ο FAO φυσικά δεν καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ακριβώς αυτά τα ποσοστά αύξησης του πλούτου των λίγων, προκαλούν για τους πολλούς αύξηση της φτώχειας, της ανέχειας, της πείνας και του θανάτου. Το συμπέρασμα, το οποίο είναι τόσο λογικό και βασίζεται σε αδιάσειστα στοιχεία, δεν έχει βρει το δρόμο του στο μυαλό των αναλυτών του FAO..."

"Έτσι, στα μάτια του "αρχηγού", ο κόσμος στις φτωχότερες και πιο ευάλωτες χώρες, τα παιδιά, οι έγκυες και θηλάζουσες μητέρες των αναπτυσσόμενων χωρών, που αναγνωρίζονται ως οι πλέον σοβαρά πληττόμενοι από την πείνα, είναι στην πραγματικότητα απλώς θύματα της τύχης...".

"Το 2003-05, η Ασία και η Αφρική μαζί αντιστοιχούσαν στο 89% των πεινασμένων ανθρώπων στον κόσμο, με συνολικά σχεδόν 750 εκατομμύρια ανθρώπους.

Μέχρι το 2007 στις τάξεις των πεινασμένων στην Ασία είχαν προστεθεί άλλα 41 εκατ. άνθρωποι και στην Αφρική άλλα 24 εκατ.

Στην Αφρική βρίσκονται επίσης οι 15 από τις 16 χώρες όπου η επικράτηση της πείνας αφορά ποσοστό μεγαλύτερο από το 35% του πληθυσμού.

Η ίδια ανοδική τάση παρατηρείται σε χώρες της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής, όπου ο αριθμός των πεινασμένων ανθρώπων σε αστικές και αγροτικές περιοχές έχουν αυξηθεί κατά 5 εκατ. (...)"

Βέβαια δεν είναι να απορεί κανείς γιατί το προφανές δεν συμπεριλαμβάνεται στη "λογική" οργανισμών, σαν αυτό του Παγκόσμιου Οργανισμού Γεωργίας και τροφίμων, αφού στις πανάκριβες συνόδους κορυφής τους δεν λαμβάνουν μέρος οι άμεσα ενδιαφερόμενοι, αλλά αντιπρόσωποι των ιδιωτικών επιχειρήσεων που οδήγησαν κατά τις τελευταίες δεκαετίες σε αυτή την απελπιστική κατάσταση...

Η Σύνοδος Κορυφής του Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας του ΟΗΕ, που ολοκληρώθηκε στη Ρώμη, με τη συμμετοχή 40 ηγετών κρατών και κυβερνήσεων, έγινε για τους αγρότες, αλλά χωρίς τους αγρότες