Παρασκευή 18 Σεπτεμβρίου 2009

Άς γίνει, η εκάστοτε νηστεία μας, μετοχή στην πείνα και δίψα του κόσμου για δικαιοσύνη

Aν είμαι συνέχεια χορτάτος και δεν έχω δοκιμάσει ποτέ μου την δυσκολία της πείνας, πώς μπορώ να νοιώσω τον μικρό μου αδελφό, που κλαίει για μια μπουκιά ψωμί και μιά γουλιά νερό;

Kαι λογίζομαι καλός άνθρωπος η καλός χριστιανός και μάλιστα νηστευτής, όταν σταματώ μεν να τρώω κρέας αρχίζω δε τα ...χταπόδια, τους αστακούς, τις καραβίδες και τις γαρίδες οι οποίες μου στοιχίζουν πολλαπλάσια, ενώ την ίδια στιγμή σε μια απόσταση 2-3 ωρών με το αεροπλάνο εκατομμύρια συνάνθρωποι μου πεθαίνουν από πείνα και δίψα;

Ας "παίξουμε" λίγο με την πείνα μας μερικές ημέρες τον χρόνο.

Ίσως με αυτό τον τρόπο να μπορέσουμε να εν-συν-αισθανθούμε τι κόσμο φτιάχνουμε για τους ασθενέστερους αλλά και ποιες είναι οι αξίες που πράγματι κυριαρχούν στη ζωή μας και καθορίζουν το "είναι" μας.