Το ένα δισεκατομμύριο θα φτάσουν οι άνθρωποι που μαστίζονται από την πείνα μέσα στον επόμενο χρόνο

Σήμερα, τα στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Τροφίμων, καταγράφουν 963 εκατομμύρια πληθυσμό που ζει υποσιτισμένος.

Για πρώτη φορά στην ιστορία, και παρά τις φιλόδοξες υποσχέσεις της Δύσης για άμεση αντιμετώπιση του προβλήματος, τα ποσοστά έχουν εκτοξευτεί σε ανησυχητικά νούμερα. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Τροφίμων εικάζει, ότι κυρίαρχη αιτία είναι η εντυπωσιακή αύξηση του πληθυσμού σε παγκόσμιο επίπεδο. Η αλήθεια, όμως, είναι άλλη.

Καθώς η οικονομική κρίση διεισδύει μέσα στις κοινωνίες, τα Ηνωμένα Έθνη αναφέρουν, ότι η πείνα θα αυξάνεται. Λόγος δεν είναι η ανεπαρκής παραγωγή βασικών προϊόντων, όπως παλαιότερα, αλλά το ότι ο κόσμος δεν έχει τη δυνατότητα ή τα μέσα να αγοράσει φαγητό.

Οι πλούσιες χώρες απέτυχαν να παράσχουν τα υποσχόμενα κονδύλια σε χώρες του Τρίτου Κόσμου, ώστε να ενισχύσουν την αγροτική τους ανάπτυξη, με αποτέλεσμα οι τελευταίες να μένουν αβοήθητες. Από την άλλη, στις αναπτυσσόμενες χώρες, η κρίση εξάντλησε τα αποθέματά τους και οδήγησε το λαό στη φτώχεια.

Ο ΟΗΕ ανέφερε, ότι, κατά τη δεκαετία του ΄90, οι προσπάθειές του Οργανισμού για μείωση της ανέχειας σε χώρες, όπως η Γκάνα, το Περού, το Μεξικό και η Χιλή υπήρξαν επιτυχείς. Όμως, η πραγματικότητα έδειξε, ουσιαστικά, ότι όσο αυξανόταν η ευημερία στις αναπτυγμένες χώρες, τόσο η πείνα αυξανόταν στην «άλλη πλευρά» του πλανήτη.

Η κατακόρυφη αύξηση στις τιμές βασικών ειδών διατροφής και ειδών πρώτης ανάγκης, απέκλεισε από την αγορά ομάδες της κοινωνίας, που ίσα ίσα τα έβγαζαν πέρα. Ενδεικτικά, η τιμή του σιταριού αυξήθηκε κατά 130%, το ρύζι κατά 74% και το καλαμπόκι κατά 70%. Η εσωτερική παραγωγή των υπανάπτυκτων χωρών είναι τόσο μικρή, που δεν καταφέρνει να καλύψει τις ανάγκες των πληθυσμών τους. Και για τις χώρες του Τρίτου Κόσμου, το ενδεχόμενο να αυξήσουν την αγροτική τους παραγωγή είναι απίθανο, λόγω της ακρίβειας της καλλιέργειας.

Πρόβλημα παραμένει και το ότι, λόγω της κρίσης, οι πλούσιες χώρες Δύσης και Ανατολής έχουν σταματήσει να αγοράζουν και να επενδύουν στις πιο φτωχές. Έτσι, η ανεργία καλπάζει και η οικονομική στενότητα απλώνεται. Η οικονομική ύφεση, δηλαδή, έχει δημιουργήσει ένα ντόμινο συνεπειών, οι οποίες δεν βοηθούν τις Χώρες του Τρίτου Κόσμου να βγουν από το φαύλο κύκλο, όπου έχουν εισέλθει.

Εξίσου ανησυχητική είναι η πρόσφατη διαπίστωση του ΟΗΕ, ότι οι προμήθειες που αποστέλλονται σύντομα θα εξαντληθούν. Ναι, η κρίση είναι σοβαρή. Το ίδιο σοβαρό, όμως, είναι και το ζήτημα της πείνας, που μαστίζει τον πλανήτη και πυροδοτείται από την κρίση. Πρόοδος δεν θα υπάρξει, εάν δεν γίνουν πράξη οι πολιτικές προθέσεις και διακηρύξεις.